یادداشت های اشو

  
به یاد داشته باش: اگر برای درخواست چیزی نیایش کنی، آن یک دعا نیست. وقتی برای تشکر کردن از خداوند دعا می کنی، فقط آنوقت یک دعا است. دعا کردن همیشه اظهار سپاسگزاری است. اگر چیزی را درخواست کنی دعای تو هنوز هم با خواهش ها آلوده است. آنوقت هنوز نیایش نشده است، هنوز هم با رویاها مسموم است. دعای واقعی فقط وقتی اتفاق می افتد که تو به وجود خویشتن خویش دست یافته باشی، وقتی که دریافته باشی که خداوند چه چیزی را بدون اینکه درخواستش را بکنی به تو بخشیده است. دعای واقعی وقتی رخ میدهد که فهمیده باشی چه به تو عطا شده است و چه منابع عظیم و بی نهایتی به تو عطا شده است. مایلی به خداوند بگویی، "متشکرم". دعای خالص چیزی جز یک تشکر خالص نیست. وقتی که نیایش فقط یک شکرگزاری خالص باشد، آنوقت نیایش است. هرگز در دعای خود درخواست چیزی را نکن. هرگز نگو، "این کار را بکن، آن کار را نکن؛ این کار را نکن، آن کار را نکن." این نشانگر بی دیانتی تو است، این نشانگر نداشتن توکل و اعتماد تو است. به خداوند اعتماد کن. زندگی تو ازپیش یک سعادت است و یک برکت.

---